Στην τρέχουσα γενιά κονσολών, έχουμε δει εντυπωσιακά γραφικά, σχεδόν μηδενικούς χρόνους φόρτωσης και επαναστατικές ιδέες. Κι όμως, υπάρχουν παιχνίδια από την αυγή αυτής της γενιάς που παραμένουν αξεπέραστα, όχι λόγω της τεχνικής τους αρτιότητας, αλλά λόγω της ψυχής τους. Το “Ghost of Tsushima: Director’s Cut” της Sucker Punch είναι ένα τέτοιο παιχνίδι. Ακόμα και το 2025, μια βόλτα στα λιβάδια της Tsushima είναι μια εμπειρία σχεδόν διαλογιστική, που ελάχιστοι τίτλοι έχουν καταφέρει να πλησιάσουν.
Το να παίζεις το “Ghost of Tsushima” είναι σαν να βλέπεις έναν “ζωντανό” πίνακα. Αυτό που έκανε η Sucker Punch δεν ήταν να κυνηγήσει τον φωτορεαλισμό. Ήταν να κυνηγήσει την καλλιτεχνική ομορφιά. Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι μια ωδή στο χρώμα. Κόκκινα φύλλα σφενδάμου καλύπτουν το έδαφος, χρυσά δάση λάμπουν κάτω από τον ήλιο, και λιβάδια με ολόλευκα λουλούδια κυματίζουν στον άνεμο.
Το παιχνίδι αντικατέστησε έξυπνα το παραδοσιακό mini-map με τον “Καθοδηγητικό Άνεμο” (Guiding Wind). Ακολουθώντας τον άνεμο που φυσά προς τον στόχο σου, βυθίζεσαι στον κόσμο αντί να κοιτάς μια γωνία της οθόνης. Είναι μια από τις εξυπνότερες σχεδιαστικές αποφάσεις της τελευταίας δεκαετίας, που σε κάνει να νιώθεις μέρος της φύσης, αντί απλώς να ακολουθείς έναν δείκτη.
Η καρδιά του “Tsushima” χτυπά στη μάχη του. Εδώ είναι που το παιχνίδι λάμπει, προσφέροντας μια σχεδόν ποιητική βία. Το σύστημα μάχης χωρίζεται σε δύο φιλοσοφίες: ο Σαμουράι και το Φάντασμα.
Ως Σαμουράι, η μάχη είναι ένας τιμητικός χορός θανάτου. Το σύστημα “Standoff” (Μονομαχία), όπου προκαλείς τους εχθρούς σου σε μια αναμέτρηση ενός χτυπήματος, είναι απίστευτα ικανοποιητικό. Η μάχη βασίζεται στο “parry” (απόκρουση την τελευταία στιγμή) και στις “στάσεις” (stances). Κάθε στάση είναι αποτελεσματική εναντίον συγκεκριμένου τύπου εχθρού (ξιφομάχου, ασπιδοφόρου, λογχοφόρου), μετατρέποντας τις μεγάλες μάχες σε ένα γρήγορο, τακτικό παζλ. Η αίσθηση του να αποκρούεις ένα σπαθί και να απαντάς με μια θανατηφόρα κίνηση είναι, ακόμα και σήμερα, κορυφαία.
Ως “Φάντασμα”, ο Jin Sakai γίνεται ένας σιωπηλός δολοφόνος. Η stealth προσέγγιση είναι εξίσου καλοφτιαγμένη. Η χρήση του kunai, των καπνογόνων βομβίδων (smoke bombs) και των δολοφονιών από ψηλά, σε μετατρέπει σε έναν εφιάλτη για τους Μογγόλους εισβολείς. Το παιχνίδι χειρίζεται αριστοτεχνικά αυτή την εσωτερική σύγκρουση του Jin: τον κώδικα τιμής του Σαμουράι απέναντι στην ανάγκη να κάνει ό,τι χρειάζεται για να σώσει το νησί του.
Ενώ το παιχνίδι ήταν σπουδαίο στο PS4, στο PS5 είναι η οριστική του έκδοση. Η ανάλυση 4K, τα κλειδωμένα 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο και οι σχεδόν ανύπαρκτοι χρόνοι φόρτωσης κάνουν την εμπειρία απρόσκοπτη.
Ωστόσο, ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι το DualSense. Η απτική ανάδραση (haptic feedback) είναι υποδειγματική. Νιώθεις το σπαθί σου να γλιστράει από τη θήκη του, την υφή του εδάφους καθώς καλπάζεις με το άλογό σου, και το “τράνταγμα” κάθε απόκρουσης. Το να παίζεις “Ghost of Tsushima” στο PS5 είναι μια εμπειρία που απευθύνεται σε όλες τις αισθήσεις. Το expansion του Iki Island που περιλαμβάνεται, προσφέρει μια πιο σκοτεινή, προσωπική ιστορία για τον Jin, συμπληρώνοντας τέλεια την κληρονομιά του.
Το “Ghost of Tsushima” δεν προσπάθησε να αλλάξει τον χάρτη των open-world παιχνιδιών. Δεν είναι γεμάτο ατελείωτα, ασήμαντα εικονίδια. Αντίθετα, εστίασε στο να κάνει τρία πράγματα τέλεια: να δημιουργήσει έναν εκπληκτικό καλλιτεχνικό κόσμο, να προσφέρει ένα βαθύ, ικανοποιητικό σύστημα μάχης, και να πει μια ώριμη, κλασική ιστορία τιμής και θυσίας.
Ακόμα και σήμερα, το “Ghost of Tsushima” παραμένει ένα απόλυτο “must-have” για κάθε κάτοχο PlayStation. Είναι μια απόδειξη ότι το στυλ, η ατμόσφαιρα και το άψογο gameplay, όταν συνδυάζονται, δημιουργούν εμπειρίες που είναι πραγματικά αθάνατες.
About The Author
